Παρθένα με αργυρούς μηρούς λουζόταν των χρυσωμήλων

βυζιών της τη γαλαχτερή ράντιζε επιδερμίδα'

τα κωλομέρια πίσω της το 'να με το άλλο τριβόνταν,

μες στο νερό τη γύμνια τους υγρότερη αναδεύοντας'

κι εκεί που φούσκωνε,η απλωτή τον κάλυπτε παλάμη της,

όχι όλον τον Ευρώτα της, αλλ' όσο το μπορούσε.

ΡΟΥΦΙΝΟΣ