Κυρίες και Κύριοί μου,
Η συζήτηση της φροϋδικής θεωρίας από τη σκοπιά της πολιτικής επιστήμης και της κοινωνιολογίας χρειάζεται και τη δικαίωσή της - τόσο μάλλον, που ο Φρόυντ είχε επανειλημμένως τονίσει, ότι η εργασία του στηριζόταν στις φυσικές επιστήμες και στην εμπειρία. Θα πρέπει μάλιστα να την δικαιώσουμε διπλά:
- πρώτον, θα πρέπει να δείξουμε, ότι η φροϋδική θεωρία -είναι από το ίδιο της το νοηματικό περιεχόμενο ανοιχτή και προκαλεί τον πολιτικό προβληματισμό- με άλλα λόγια: ότι η φαινομενικά καθαρώς βιολογική δομή της είναι κατ' ουσίαν κοινωνικοπολιτική. Αυτό σκοπεύει να διευκρινίσει η διάλεξή μου.
- Δεύτερον, θα πρέπει επίσης να δείξουμε αφ' ενός, ως ποιο σημείο είναι η ψυχολογία σήμερα τμήμα των Πολιτικών Επιστημών κι αφ' ετέρου, ως ποιο σημείο η φροϋδική θεωρία των ορμών -κι αυτή μόνον εξετάζουμε εδώ- μας βοηθάει να καταλάβουμε το -κρυμμένο- νόημα ορισμένων αποφασιστικών τάσεων της σημερινής πολιτικής.