Άγγλος ποιητής (1809-1892). Ήταν γιος αγγλικανού πάστορα και πραγματοποίησε λαμπρές σπουδές στο ονομαστό κολέγιο του Κέμπριτς. Ήταν μαθητής ακόμα, όταν βραβεύτηκε σε ποιητικό διαγωνισμό. Σε ηλικία 18 χρόνων (1827) δημοσίευσε μαζί με τον αδερφό του Ιωάννη τη συλλογή "Ποιήματα δύο αδερφιών". Το 1803 τα "Λυρικά ποιήματα" προκάλεσαν το ενδιαφέρον των κριτικών. Ακολούθησε η συλλογή "Η πριγκίπισσα" (1847) και "Τα ειδύλλια του βασιλιά". Το 1850 πέθανε πρόωρα ο φίλος του Αρθ. Χάλαμ, για τον οποίο έγραψε την ελεγεία του "Εις μνήμην", που θεωρείται το αριστούργημά του. Τον ίδιο χρόνο στέφτηκε επίσημα ποιητής. Ακολούθησε μία σειρά από λαμπρά πατριωτικά ποιήματα. Το 1855 δημοσίευσε τη "Μοντ" και ακολούθησαν: "Ένοχ Άρντεν", "Το άγιο δισκοπότηρο", "Η τελευταία κονταρομαχία", τα δραματικά έργα: "Βασίλισσα Μαίρη", "Χάρολντ", "Δασοφύλακες", "Το κύπελλο" και η τραγωδία "Μπέκετ". Το 1884 απέκτησε τον τίτλο του λόρδου. Ο θάνατός του απετέλεσε εθνικό πένθος για ολόκληρη την Αγγλία και στο αβαείο του Ουέστμινστερ στήθηκε ο ανδριάντας του.