Η έννοια της τεχνοκριτικής στον γερμανικό ρομαντισμό είναι η διδακτορική διατριβή που εκπόνησε ο Benjamin υπό την επίβλεψη του καθηγητή Richard Herbertz και που υποστήριξε επιτυχώς τον Ιούλιο του 1919 στο τμήμα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης, αποσπώντας την ύψιστη τιμητική διάκριση (summa cum laude). Ο επιβλέπων καθηγητής, ο οποίος θα πρότεινε στον μαθητή να συνεχίσει τις σπουδές του στη Βέρνη με στόχο την απόκτηση της επ' υφηγεσία διατριβής, θα έκανε δεκτή τη μελέτη του Benjamin στη συλλογή που διηύθυνε στον εκδοτικό οίκο Francke της Βέρνης. Η διατριβή εκδόθηκε τελικά υπό τη μορφή βιβλίου με έξοδα του πατέρα του Gershom Scholem και κυκλοφόρησε ταυτοχρόνως σε Βερολίνο και Βέρνη. Επρόκειτο επομένως, από κάθε άποψη, για τη μοναδική ακαδημαϊκή επιτυχία που θα γνώριζε ποτέ ο Benjamin. Πέραν ωστόσο της στενά βιογραφικής αυτής διάστασης, το ακαδημαϊκό επίτευγμα του τελευταίου έχει να κάνει με το ίδιο το περιεχόμενο του έργου του και το ανεξίτηλο αποτύπωμα που θα άφηνε στις γερμανικές (και όχι μόνο) "ρομαντικές σπουδές": πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι, παρά την χαρακτηριστική ανεπάρκεια των πρωτογενών πηγών στις οποίες βασίστηκε και την σχεδόν παντελή ανυπαρξία δευτερογενούς βιβλιογραφίας, ο Benjamin παρουσιάζει ήδη από το 1919 μια μελέτη που εξακολουθεί να αποτελεί "έργο αναφοράς" επί του θέματος;