Ο όρος "Σχολή των Ποιητών της Νέας Υόρκης" εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1961, σε ένα άρθρο του Τζων Μπέρναρντ Μάγιερς στο καλιφορνέζικο περιοδικό Nomad. Ο όρος υποδήλωνε την παρουσία τεσσάρων ποιητών, του Φρανκ Ο' Χάρα, του Τζον Άσμπερυ, του Κέννεθ Κοκ, και του Τζέημς Σουίλερ. Ο πιο αντιπροσωπευτικός ποιητής αυτής της σχολής ήταν ο Φρανκ Ο' Χάρα.
Ο Φρανκ Ο' Χάρα γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου του 1926 στην Βαλτιμόρη των Η.Π.Α. Μεγάλωσε στο Γκράφτον της Μασαχουσέτης. Αφού υπηρέτησε στο ναυτικό, σπούδασε μουσική στο Χάρβαρντ και φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Το 1951 μετακόμισε οριστικά στη Νέα Υόρκη όπου και εργάστηκε ως καλλιτεχνικός σύμβουλος στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Γοητευμένος από τις καθημερινές της εικόνες, ο Ο' Χάρα λάτρεψε τη Νέα Υόρκη για τον σφυγμό και τις δυνατότητές της νιώθοντας όμως στο πετσί του το ασφυκτικό της περιβάλλον και την εμμονή για νεοπλουτισμό: "Δεν μπορώ να ευχαριστηθώ ούτε καν ένα φύλλο χλόης", έγραψε κάποια στιγμή στο ημερολόγιό του, "παρεκτός την ευκολία του μετρό, ή κάποιο κατάστημα δίσκων ή όποιο άλλο σημείο όπου ο κόσμος δεν απαξιώνει ολοκληρωτικά την ζωή"