Ο Vilem Flusser έχει δείξει ότι: η πράξη του αυτο-καθορισμού φέρει σταθερά το ανθρώπινο υποκείμενο μπροστά σε μια κρίση, εξαιτίας του γεγονότος ότι ο αυτοκαθορισμός απαιτεί από το ανθρώπινο υποκείμενο να διαφοροποιηθεί από κάποιους άλλους, να διακριθεί έναντι κάποιων άλλων.
«Αυτό το οποίο απαιτείται», διατείνεται ο Flusser, «είναι να εξευρεθεί κάποιος ο οποίος να είναι υπεύθυνος για την κρίση. Έχοντας βρεθεί, οι μάζες μπορούν στη συνέχεια να επιτεθούν στον ένοχο [...] διότι ένοχοι είναι εκείνοι που διαφοροποιούνται από τη μάζα. Και μόλις η διαφορά επανεγκαθίσταται, η ταυτότητα καθίσταται για ακόμη μια φορά πιθανή».