Οι συγγραφείς θέτουν ως κεντρικό αναφορικό άξονα της σπουδής τους μια κρίσιμη διερώτηση. Γράφουν: "Είναι νόμιμο άραγε να αποκαλούμε "οικολογική" τη ρομαντική προσέγγιση της φύσης; [...] Όχι ίσως με την περιορισμένη επιστημονική έννοια της λέξης "οικολογία" όπως ορίσθηκε από τον Ernst Haeckel, τον επινοητή της. Ούτε με την έννοια ενός νεωτερικού κινήματος το οποίο μάχεται ενάντια στις αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της καπιταλιστικής νεωτερικότητας [...] Αλλά βρίσκει κανείς στο ρομαντικό ρεύμα της πολιτιστικής κριτικής μια sui generis μορφή συνείδησης που είναι οικολογική με όλη τη σημασία της λέξης και έχει παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο στην ιστορική εξέλιξη της οικολογίας".